Waar in Nederland kun je nog meer WWII jachtvliegtuigen tegelijk in de lucht zien dan in Oostwold? Nou dan! De al genoemde Mustang Damn Yankee buiten beschouwing latende bezochten de Mustang ‘Ferocious Frankie’ en de Mustang ‘Miss Velma’, resp van de Britse The Old Flying Machine Company en The Fighter Collection de show. Verder waren er drie Spitfires present, allereerst de Spitfire Mk IX 3W17 van de Nederlandse KLUhv, de Spitfire Mk IXB MH434 van de OFMC en de Spitfire LF MK Vb EP120 van de TFC. Hangar 11, ook uit Engeland, vaardigde hun Hawker Hurricane BE505 uit. Het is de enige nog ter wereld bestaande Hurricane met aanpassingen voor het dragen van bommen! ‘Last but not least’ had TFC haar Goodyear Corsair FG-1D overgevlogen naar Oostwold. Al deze prachtig geprepareerde machines, ieder met een eigen verhaal, vormden samen een geweldig stuk ‘living history’ van meer dan 70 jaar oud! En ze mochten van de verkeerstoren tegelijk de lucht in. Naast alle denkbare formatie-combinaties vloog ook ieder toestel nog een solo-demo. Bijna een uur lang stond de lucht bol van de prachtige geluiden van de Rolls Royce twaalf cylinder lijnmotoren en een Pratt & Withney stermotor. Het leverde bij velen nostalgische gevoelens en bij anderen juist weer kippenvel. Of beide, maar voor iedereen was het kicken!

Welk een bijzonder toestel de Russische Antonov An-2 toch is, liet Classic Wings zien. Een paar meter aanloop en de grootste eenmotorige dubbeldekker is ‘airborn’. Het grote vleugeloppervlak laat niet alleen een groot laadvermogen toe, het is ook bruikbaar om ‘stapvoets’ te vliegen en heel snel te landen. De An-2 behoort tot het kwartet van de meest geproduceerde machines ter wereld en wordt nog dagelijks ingezet voor de meest uiteenlopende werkzaamheden. Een ‘manusje van alles’, vooral in moeilijk toegankelijke en bosrijke gebieden erg geliefd.

De Duits geregistreerde Focke Wulf P149D trainingstoestellen zijn gehuisvest op vliegveld Hoogeveen. Heel veel oefenen maakte de piloten tot kunstenaars in het ‘close-formation’ vliegen. Het wat eigenzinnige motorkarakter beperkt namelijk de mogelijkheid om binnen de formatie snel te corrigeren. Dat was tijdens de show trouwens ook helemaal niet nodig, de ‘kunstenaars’ leverden subliem hun gebruikelijke vakwerk.

Waar in Nederland kun je nog meer WWII jachtvliegtuigen tegelijk in de lucht zien dan in Oostwold? Nou dan! De al genoemde Mustang Damn Yankee buiten beschouwing latende bezochten de Mustang ‘Ferocious Frankie’ en de Mustang ‘Miss Velma’, resp van de Britse The Old Flying Machine Company en The Fighter Collection de show. Verder waren er drie Spitfires present, allereerst de Spitfire Mk IX 3W17 van de Nederlandse KLUhv, de Spitfire Mk IXB MH434 van de OFMC en de Spitfire LF MK Vb EP120 van de TFC. Hangar 11, ook uit Engeland, vaardigde hun Hawker Hurricane BE505 uit. Het is de enige nog ter wereld bestaande Hurricane met aanpassingen voor het dragen van bommen! ‘Last but not least’ had TFC haar Goodyear Corsair FG-1D overgevlogen naar Oostwold. Al deze prachtig geprepareerde machines, ieder met een eigen verhaal, vormden samen een geweldig stuk ‘living history’ van meer dan 70 jaar oud! En ze mochten van de verkeerstoren tegelijk de lucht in. Naast alle denkbare formatie-combinaties vloog ook ieder toestel nog een solo-demo. Bijna een uur lang stond de lucht bol van de prachtige geluiden van de Rolls Royce twaalf cylinder lijnmotoren en een Pratt & Withney stermotor. Het leverde bij velen nostalgische gevoelens en bij anderen juist weer kippenvel. Of beide, maar voor iedereen was het kicken!

Jaren na het beëindigen van WWII, allang in het tijdperk van straalmotoren beland, bouwden de Britten de Hawker Hunter. De N294 verliet in 1956 de fabriek in Coventry. Maar de Hunter, die ook bij onze eigen KLU vloog, behoort inmiddels ook al tot het vliegend verleden. Dankzij de ‘van vliegen bevlogen’ mensen die deze toestellen in de lucht houden kon men in Oostwold toch genieten van deze, door een Rolls Royce Avon turbojet voortgestuwde, straaljager.

De Tiger Formation kwam vanaf vliegveld Seppe met hun Tigers Moths G-AJHS en G-ADGV en de Piper PH-VCY. De Tiger Moth is een, in Europa, veelgebruikte trainingstoestel uit de dertiger jaren. Het team beoefent met deze klassieke vliegtuigen met toewijding en plezier het formatievliegen. Ze lieten een programma zien, waarbij de eenvoud, de gratie en de charme van de klassieke luchtvaart weer tot leven kwam.

De Stichting Exploitatie Catalina PH-PBY stelt zich ten doel het oudste (1941) nog vliegende exemplaar en de enige in Nederland van deze vliegboten, voor Nederland te behouden. De Stichting vulde het Oostwold-Airshow programma aan, door met hun statige en grommende watervogel een aantal fraaie fly-overs te maken.

Het gewijzigde en bijzonder geslaagde kleurenschema van de Pitts PH-PEP van Dirk Evers beleefde haar première op de Oostwold-Airshow. Vliegen met de Pitts Special is volgens Dirk een geweldig feest: “Het gebrul van die waanzinnige 6-cylinder motor –de lucht van olie en avgas in je neus– het is allemaal puur genieten”. Een opvatting die door het publiek werd gedeeld, men keek ademloos naar zijn snel opeenvolgende buitelingen.

Het Fox Glider Aerobatic Team leverde met hun Margansky MDM-1 een prestatie van een weer geheel ander kaliber. Het is bijna onvoorstelbaar welke aerobatic figuren er, slechts gebruik makend van de zweefkracht, zijn uit te voeren. Gedragen door vleugels met een spanwijdte van liefst veertien meter en ondersteund door muziek voerde Erik Houtman een even sierlijke als indrukwekkende demo-vlucht uit.

Het Fokker Four Team is honkvast, het is het enige team dat al vanaf de eerste show in 1999 het Oostwold-programma siert. Met hun stijlvolle demonstratie van uitgekiende formatievormen, afgewisseld met gesynchroniseerde aerobatic figuren, haalden ze weer het maximale uit de klassieke Fokker SII Instructor machines.

ULV Westerwolde liet haar eigen dimensie van vliegen zien. Met een superlicht Ultra Light motorvliegtuigje brachten ze twee deltavliegers in hogere sferen. Zulks gaat bij hen letterlijk op rolletjes, zij noemen dat een dolly. Maar de ballast van dat onderstel wordt bij hun ‘Takeoff’ achtergelaten op de grasmat. Eenmaal in de lucht kunnen deze deltavliegers uren op de thermiek voort. In Oostwold moesten ze, wegens het strakke programma, echter tot landen worden gemaand!

De Dutch Thunder Yaks met hun drie Russische Yak-52 machines, nu allen voorzien van een Nederlandse registratie, haakten verrassend aan bij het optreden van het Bronco team. Maar de vliegers hadden daarna heel wat meer in petto voor het publiek. Ze overtuigden dat het formatievliegen en het uitvoeren van diverse aerobatic figuren hun lust en leven is. Uiteraard letterlijk en figuurlijk door hen onderstreept met fantastische rooksignalen!

Prachtig, dat felle ‘bijengeluid’ van de vier EXTRA toestellen, die door dit Engelse team in de lucht werden gebracht. De technisch onderlinge verschillen -330SC, 300L, 300S en 260- vormden geen enkele belemmering om superstrakke en snelle formatievormen te vliegen. Zelfs de pulserende rooksporen waren op de seconde nauwkeurig op elkaar afgestemd. Mark Jefferies liet na deze ‘vierspan’ demo ook nog zien tot welke ongekende prestaties hij ‘solo’ met de EXTRA 330SC in staat is.

Ze zegden het al toe: “Wij komen terug!” De G-ZWIP, in 2013 door een mankement aan de grond gebleven, snakte naar revanche. Dat lukte voortreffelijk. Samen met de G-JINX in ‘close formation’, al of niet t.o.v. elkaar ondersteboven vliegend, ieder hun eigen lijnen volgend of buitenwaartse loopings makend, steeds waren de piloten heer en meester over hun ranke ‘miniatuur Spitfires’, die qua rookinstallatie voor ‘de groten’ niet onderdeden.

Jurgen Kraus bracht met de blauw-witte Harvard een ode aan de duizenden soortgenoten die werden ingezet bij de voortgezette vliegeropleiding van WWII vliegers. Een veelzijdige toestel, volledig geschikt voor alle vormen van aerobatic. Het was decennia lang na WWII nog het ultieme trainingstoestel, ook bij de Nederlandse Marine, de Luchtmacht en civiele opleidingen. Net als bij de Wingwalkers zorgde de Harvard propeller voor het kenmerkende knerpende rumoer.

Een gewijzigde indeling van het terrein, waardoor bezoekers alle vliegtuigen van nabij konden bewonderen, het creëren van vrij zicht op de startbaan en de uitbreiding naar twee showdagen lijken een goede beslissing te zijn geweest. Vriend en vijand waren het erover eens, deze achtste Oostwold-Airshow overtrof alle vorige. De organisatie -van alle kanten overladen met gelukwensen en bedankbrieven- liep dan ook met blosjes op de wangen!
Maar vergeet de talloze vrijwilligers niet, zij waren ook nu weer de onmisbare schakel om deze twee prachtige vliegdagen boven het kleurrijke Oldambt te kunnen realiseren. Zij zorgden voor op en afbouw van het terrein, voor begeleiding en aanwijzingen en ze traden op als gastheer/vrouw voor bezoekers en deelnemers. ‘Chapeau’ voor hun tomeloze inzet.

 

Deze 2015 show stond in het teken van ’70 jaar bevrijding’. Militaire re-enactmentteams grepen deze gelegenheid aan om een uitgebreide militaire ‘living history show’ op te zetten. Rond vijftig re-enactors verbeeldden vliegers, parachutisten, burgers uit het verzet, verbindingsposten en radioteams. Ze bestierden een veldhospitaal en een veldkeuken, maar zorgden ook voor wapendemonstraties en toonden rollend materiaal uit de oorlogsjaren.

Meer dan twintigduizend betalende bezoekers werden er geteld, daarmee een nieuw record zettend in de geschiedenis van het evenement. Eén van de reacties na de show: “Oostwold, het ‘Duxford’ van Nederland”. Een grotere pluim is welhaast ondenkbaar.

Dag één, de ‘Airshow Takeoff Day’, was een uitgesproken zonnige en warme dag die twee blokken met vliegdemonstraties bevatte. Buiten deze blokken konden er rondvluchten worden gemaakt en waren er talrijke terreinactiviteiten. Ook kwamen er, vaak na het geven van een spontane show, nog diverse deelnemers binnen.
Dag twee, de Oostwold-Airshow dag pur sang, manifesteerde zich met een ietwat grijs wolkendek, daarmee een prachtig decor vormend voor de 39 vliegtuigen, waaronder acht imponerende ‘warbirds’.

Parachutisten van Airmoves Skydiving Oostwold, voor de gelegenheid gestoken in ‘nette pak met stropdas’, openden de showdagen met enkele fraai uitgevoerde sprongen.

Organisator en gastheer Tom van der Meulen beet beide dagen zelf het spits af door zijn P-51D Mustang ‘Damn Yankee’, direct na de landing van de para’s, de vrije teugel te geven. Met de kenmerkende Merlin Packard V-12 sound zette hij overtuigend de toon voor beide dagen.

Het AeroSuperBatics Team, publiekslievelingen bij uitstek met hun lieftallige en onverschrokken vleugeldames boven op de veel rook en lawaai producerende Boeing Stearmans, trok met hun gewaagde en synchroon lopende manoeuvres ieders aandacht. Heel fijn dat ze Oostwold steeds in hun volle en wereldwijde agenda weten in te passen.

De Britse piloot Brendan O’ Brien, gelouterd met meer dan 13.000 vlieguren, bracht het ‘Crazy Flying’ van vroeger naar Oostwold. Met een helgele Piper Super Cub uit 1943, volgehangen met rook- en lichtgevende apparatuur, scheerde hij rakelings langs de grond en vloog ‘en passant’ een, tussen twee stokken omhoog gehouden lint, met zijn Piper doormidden.

De Nederlander Ringo Massa zocht het met zijn Extra 300S duidelijk wat hogerop. Zijn 300S is dan ook speciaal gebouwd voor aerobatics, het klimt 1000 m/min, vliegt 400 km/uur en draait in één seconde 400 graden om haar lengteas. Ringo liet zien daar overigens prima mee om te kunnen gaan!

Het Belgische Bronco Team met hun OV-10B dubbelstaart turboprop was debutant in Oostwold. Hun fraaie machine, die na actieve dienst bij de Deutsche Luftwaffe liefst twintig jaar aan de grond stond. Een knap stuk restauratiewerk van het dit jaar vijf jaar jonge team. Het toestel bleek snel en wendbaar in de lucht. Hun optreden kreeg nog een onverwachte, maar erg gewaardeerde, dimensie door spontaan een formatie met de Dutch Thunder Yaks aan te gaan.

Behalve de 39 verschillende vliegtuigen die tijdens deze dagen in actie kwamen, stonden een Saab Safir PH-RLA, een Noorduyn Harvard PH-KLU, een Piper Super Cub PH-TOM, een Boeing Stearman PH-TOX en een Cessna 195 PH-MAP in een static opstelling te pronken.

Het team van Hans Nordsiek verzorgde, geflankeerd door twee Boeing Stearmans en een dubbeldeksbus, hun gepassioneerde luchtvaarttheater met een komische ondertoon. Hoe je zomaar kan vliegen, wat het betekent om in de ruimte te zijn of hoe je een brand in een piano moet blussen, het kwam allemaal bij het Flying Circus aan de orde. Geschikt voor groot en klein publiek, dat zelf in de piste mee mocht doen aan de voorstelling.

Centraal op het publieksterrein stond een aantrekkelijke reeks marktkramen met boeken, miniaturen, schilderijen, militaria, kleding, brillen etc. en een aantal informatiestands. Als blikvanger bij hun stand nam de Noord Nederlandse Zweefvlieg Club haar Grob 102 Club Astir IIIb zweefvlieger mee.