| Afmetingen: | |||
| Lengte: | 10,7 m | Spanwijdte: | 15,14 m |
| Hoogte: | 2,87 m | Vleugeloppervlak: | – m2 |
| Gewichten: | |||
| Leeggewicht: | 2650 kg | Max. startgewicht: | 4490 kg |
| Prestaties: | |||
| Max. snelheid: | 354 km/u | kruissnelheid: | 298 km/u |
| Vliegbereik: | 2460 km | Plafond: | – m |
| Overig: | |||
| Motortype: | Twee Pratt & Whitney R-985 B-4 van 450 pk elk ook wel: 2 x Pratt & Whitney R-985AN-14B Wasp Junior |
||
| Bemanning: | Twee vliegers | ||
“Good Vibrations” opnieuw in volle glorie te bewonderen
Het waren de “Beech Boys” van de Dutch Dakota Association (DDA) die eind jaren tachtig op zoek gingen naar een geschikt trainingstoestel voor nieuwe DDA DC-3 piloten. In Canada ontdekten ze de tweemotorige Beech 18, c/n A-904/CA-254, ex-Royal Canadian Air Force (RCAF 2375).
Historie
De Beechcraft model 18 werd eind jaren dertig ontwikkeld. Het toestel vertoonde vooral door de dubbele staartvlakken enige gelijkenis met de Lockheed 10. Het prototype vloog voor het eerst in januari 1937. Nog in 1955 volgde een vergrote versie, de Beech E18S, ook wel Super 18 genoemd. De romp was met 150 mm verhoogd, zodat meer hoofdruimte voor de passagiers ontstond. De allerlaatste uitvoering, model H18, die in 1963 volgde, was voorzien van een optioneel driedelig landingsgestel. In 1970 rolde de laatste Beech model 18 in Amerika van de band.
Uiteindelijk werden er ruim 8000 van gebouwd in meer dan dertig varianten. Bij de US Army bleef de Beech D18 nog tot 1976 in gebruik. Meer dan 90% van alle Amerikaanse navigators en bommenrichters die in de Tweede Wereldoorlog zijn ingezet, kregen hun opleiding op dit type. In 1950 kreeg onze eigen Nederlandse luchtmacht de beschikking over 28 Beechcraft T-7 Navigator’s zoals de militaire benaming voor de Beech D18S luidde. De T-7’s hebben bij de KLu gevlogen bij de instructie-groep Gilze-Rijen, de aanvullende vliegopleiding op tweemotorige vliegtuigen (AVOT) op de vliegbasis Twente, de TRANSVA op de vliegbasis Ypenburg en later bij het 334 squadron op Ypenburg.
Beechcraft D18S (PH-KHV)
Het vliegtuig dat dankzij de DDA in ons land terecht kwam is van het type Beech D18S-3NM. Het werd in 1952 gebouwd door de Beechcraft-fabriek in Wichita Kansas voor de Royal Canadian Air Force als VIP vliegtuig en navigatie trainer. De Beech vloog van 1952 tot 1968 bij de RCAF. Na veel omzwervingen kwam het vliegtuig in Nederland uiteindelijk in de goede handen terecht van de KLU, Historische Vlucht. Omdat de DDA in 1994 wilde standaardiseren op Douglas toestellen en de Beechcraft wel wilde verkopen, lukte het de groep luchtvaart enthousiasten van Gilze Rijen om het vliegtuig voor ons land te behouden.
De zilvergrijze Beechcraft met de registratie PH-KHV is inmiddels uitgegroeid tot een opvallende verschijning op airshows in binnen- en buitenland. Ook in 2011 was de vogel met de dubbele staartvlakken tijdens de Oostwold Airshow te bewonderen. Het is het 29e exemplaar van dit type dat in de kleuren van de Koninklijke Luchtmacht vliegt en heeft daarom de toepasselijke militaire registratie “G-29” gekregen. Waarom het vliegtuig als koosnaam “Good Vibrations” heeft gekregen? Dat is een kwestie van gevoel…………