‘Het beest’ komt naar Oostwold

Met zijn 2500 pk sterke Bristol Centaurus 18 motor is het de laatste propeller aangedreven jager die ook bij onze Marine Luchtvaartdienst dienst heeft gedaan. De machtige Hawker Sea Fury T.20 WG655 (G-CHFP) is niet bijzonder zuinig als het gaat om brandstofverbruik maar je krijgt er wel iets voor terug. In kringen van warbird-enthousiasten heeft het vliegtuig niet voor niets een bijnaam: ‘The Beast’!

De T20 is de speciale tweezitter trainingsversie van de Sea Fury ontworpen voor de Engelse Marine. Er zijn in totaal zestig van gebouwd, 10 ervan zijn later omgebouwd tot doelslepers voor de Duitse Luftwaffe. Met zijn 1850 pk sterke Bristol Centaurus 18 motor is het de laatste propeller aangedreven jager die ook bij onze Marine Luchtvaartdienst dienst heeft gedaan.

Het toestel dat volgend jaar juni zijn niet geringe kunsten tijdens de Oostwold Airshow gaat vertonen is eigendom van The Fighter Collection maar wordt sinds kort geëxploiteerd door de Noorse Spitfire Foundation. De WG655 werd in 1951 door de Hawkers fabrieken in het Engelse Kingston-upon-Thames gebouwd. In 1957 is de Sea Fury omgebouwd naar Target Towing-configuratie.

De Deutscher Luftfahrt-Beratungsdienst neemt het toestel vervolgens in gebruik om z.g. doelsleepvluchten uit te voeren in het gebied rond het Duitse Sigmaringen vanaf de luchthaven München-Riem. Tot 1975 blijft de Fury in Duitse dienst om vervolgens in opslag te gaan op de luchthaven van Keulen.

In 1976 koopt de Engelse marine het vliegtuig terug en tot juli 1990 maakt het nog vele vlieguren als trainings- en sleeptoestel. Op 14 juli 1990 crasht de Sea Fury in de buurt van Castle Cary en botst keihard op een boom. Daarbij breekt het in drie delen en wordt ‘onherstelbaar beschadigd’ verklaard.

De overblijfselen verhuizen aanvankelijk naar Nieuw-Zeeland. Daar wordt de Fury ontdekt door de Amerikaan Chuck Greenhill uit Kenosha, Wisconsin. Hij is altijd al geïnteresseerd geweest in oude marine vliegtuigen en besluit de overblijfselen te kopen om de Sea Fury vervolgens bij Sanders Aeronautics in Ione, Californië weer luchtwaardig te maken.

In 2008 koopt de Engelse Fighter Collection deze bijzondere krachtpatser waarna de Sea Fury per zeecontainer naar Engeland verhuist. Daar is de Fury t/m 2012 een bekende verschijning tijdens de verschillende airshows. Sinds deze zomer vliegt de warbird na een aantal jaren van stilstand weer in dienst van een nieuwe exploitant, de Norwegian Spitfire Foundation. De “Invincible”, zoals de Sea Fury nu is gedoopt, kan zomaar één van de hoogtepunten van de Oostwold Airshow 2019 worden.

Specificaties Hawker Sea Fury T.20 WG655

Bemanning: twee
Snelheid: 460 mph / 741 km/h / 400 kts
Bereik: 680 mi. / 1.095 km / 591 NM
Plafond: 10.455 m / 34.300 ft
Klimsnelheid: 4,320 ft/min / 21.9 m/s
Motor: 1850 kwh Bristol Centaurus 18 (2500 pk)
Lengte: 10,57 m / 34 ft 8 in
Spanwijdte: 11,70 m / 38 ft 5 in
Vleugeloppervlak: 26,0 m² / 280 ft²
Hoogte: 4,84 m / 15 ft 11 in
Leeggewicht: 4190 kg
Max. gewicht: 5670 kg
Aantal gebouwd: 60
Periode: 1945-1955